Inmiddels is het wel zo’n beetje zeker dat dit mijn laatste zwangerschap zal zijn, nog een paar weken en dan zit het er op en begint de babytijd weer. Tijdens mijn eerste zwangerschappen wist ik dat er nog minstens 1 of 2 zouden volgen, maar deze keer niet meer. En hoewel mijn hoofd dat al wel een tijdje weet, is mijn hart nog in ontkenning.
Zwangerschapstest en familie vertellen:
Ook deze zwangerschap begon weer met veel spanning voor (en door) mij over of ik dan toch echt zwanger zou zijn deze maand. Zo richting de tijd dat ik ongesteld had moeten worden begon ik al te bedenken wanneer een goed moment zou zijn voor een test. Ik wil dat altijd samen doen met manlief, zodat we samen dat speciale moment beleven. Daarna wil ik een dagje rust, zonder afspraken om een beetje van de schrik te bekomen. Zo kan ik weer aan het idee van een baby te wennen. Plannen is hierbij dus essentieel.
Dit nieuws kan en wil ik geen weken of maanden voor me houden. Ik wil het dus ook zo snel mogelijk met onze ouders en broers en zussen delen. Ook daar komt weer wat geregel bij kijken om een geschikt moment te vinden. Deze controlfreakerige stress die ik mezelf aandoe komt gelukkig niet meer terug, maar de prille spanning van een nieuwe baby daarmee ook niet meer.
Eerste Trimester:
De eerste maanden spelen de extreme moeheid en ‘eetuitdagingen’ een hoofdrol. Ik probeer mezelf dan vooral op de been te houden. Hierdoor gaat aardig langs me heen dat ook dit het laatste eerste trimester zal zijn. Dit vind ik op een bepaalde manier ook wel de zwaarste periode. Al die veranderingen in hormonen en lijf en dan die moeheid die eindeloos lijkt te duren. Er valt bijna niet tegenop te rusten, gelukkig heb ik de ervaring dat dat uiteindelijk wel weer goed komt. Ook het uitvinden wat ik toch de hele dag door moet eten voor een beetje energie zal ik niet missen. Mijn smaak gaat alle kanten op. Vaak genoeg is het na een paar happen van iets alweer genoeg en gruwel ik er van, dus dan verzinnen we weer wat anders om te eten. Wat zal ik blij zijn als het eten me weer lekker zal smaken, geen gemis on that part dus.
Benieuwd naar wat ik wel en niet zal missen aan zwanger zijn?
Lees ook: Zwangerschap: wat ik WEL en NIET zal missen
Tweede Trimester:
Dit trimester komt mijn smaak weer een beetje terug en krijg ik weer trek in eten, heerlijk! Dat zet gelijk ook aan, want met 4-5 maanden ontploft mijn buik en zie ik er opeens ook heel erg zwanger uit. Mijn lijf doet er gewoon zeer van en het onpraktische van een groter wordende buik begint weer te komen. Dat was de andere keren pas met 7-8 maanden aan de hand, dus dit valt wel tegen.
Elke zwangerschapsweek erbij is er ook weer een nieuwe mijlpaal. Ik lees hoe mijn baby zich die week zal ontwikkelen en daarmee ook dat dat voor de laatste keer zal zijn.
Ik geniet van de eerste zachte en ongecontroleerde bewegingen in mijn buik en merk dat het in de loop van de weken wat meer, sterker en gecontroleerder lijkt te worden, ook weer een bekend en goed teken. Heerlijk die nog rustige levendigheid van binnen, over een tijdje is het andere koek met flinke benen die alle kanten op gaan en een blaastrampolinesprong of maagtrap niet zullen missen.
Benieuwd naar mijn ervaringen tijdens deze bijzondere tijd?
Lees ook: Zwanger zijn en bevallen tijdens coronatijd
Derde Trimester:
Ook mijn derde derde trimester breekt aan en deze is lichamelijk al zwaarder dan de andere twee doordat mijn buik nu meer gemiddeld van grootte is, waardoor hij al eerder in de weg zit. De vorige keren begon m’n buik pas met 7-8 maanden een beetje in de weg te zitten. Nu is dat al met 4-5 maanden zo, wat het leven met 2 kleintjes echt onpraktischer maakt. Vooral bukken wordt gauw lastiger, wat naarmate de tijd vordert resulteert in steeds meer spullen die op de grond blijven liggen omdat alles onder kniehoogte te veel moeite kost om op te rapen. Misschien toch maar een grote bezem aanschaffen. Maar ja, het is wat het is en het maakt wel dat ik verplicht word om het rustiger aan te doen.
Inmiddels is de grootste schrik rondom het coronavirus voorbij en komt de menselijkheid in de zorg weer een beetje terug. Dat maakt dat ik me daar niet zo druk meer om maak eigenlijk. We houden ons aan de regels en doen ons best om gezond te blijven. En verder wil ik me er niet te druk om maken en dat helpt.
Het geestelijke deel van de zwangerschap vind ik ook wel makkelijker dan de vorige keren. Na de 20-wekenecho heb ik geen echo’s meer gehad. Hierdoor sla ik het gedoe rondom de groeiecho’s van de jongste en alle stress die dat met zich mee bracht deze keer lekker over. Mijn verloskundige is relaxed en heeft er vertrouwen in en ik ook. Ik neem mijn bevalervaringen mee naar dit nieuwe avontuur en ook nu wil ik het weer een beetje anders doen dat de vorige keren. Zo evolueer je als moeder ook een beetje van baby naar baby. Ik ga voor een hands-off lotusbevalling thuis in bad. Geen garanties natuurlijk, maar er zijn nu geen tekenen dat het niet zou kunnen, dus we gaan er gewoon voor. Op naar een nieuw avontuur, ik ben benieuwd!
Hoe heb jij je laatste zwangerschap ervaren? Deel het in een reactie.
Benieuwd naar tips voor je bevalling? Lees dan: 3 Life saving tips voor tijdens je bevalling Alternatieven voor toucheren tijdens je bevalling
