De eerste jaren groeien kinderen als kool. Niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk en emotioneel gaan de ontwikkelingen snel en gebeurt er een hoop in die heerlijke kleine mensjes.
Met 3 kinderen die de babytijd voorbij zijn en inmiddels al kleuters en dreumes zijn, herken ik wel wat heerlijkheden op verschillende leeftijden.
Elke leeftijd en ontwikkelingsfase heeft zo z’n charmes en uitdagingen.
Hieronder beschrijf ik wat ik zo leuk vind aan kleine kinderen; van (buik)baby tot peuter/kleuter.

Uiteraard zijn er kleinere en grotere verschillen tussen (kleine) kinderen en heeft elk kind zijn eigen tempo en groeispurten. Ik beschrijf dan ook mijn ervaringen met voornamelijk mijn eigen kinderen. Andere kinderen kunnen ook eerder of later dezelfde (of andere) mijlpalen hebben. Juist de verschillen tussen (de ontwikkeling van) kinderen vind ik een van die charmes.

BuikBaby (-9 maanden – 0 jaar):

Ik vind een buikbaby zo leuk omdat;

  • het een wonder is dat er een nieuw mensje in je groeit en je lichaam precies weet wat er nodig is om de baby(‘s) ‘af te bakken’,
  • er met deze baby(‘s) ook een wens vervuld wordt. Je bent nu al moeder, je kan alleen maar dromen van het leven met je baby(‘s),
  • het eerste teken van leven heel bijzonder is; of het nu om het zien en horen van het kloppende hartje gaat, het bekijken van ‘de rijstkorrel’ of het zachte gefladder in je buik. Er leeft iets in jou, bizar gewoon,
  • in de loop van de maanden het lichamelijke contact steeds meer wordt, het getrappel sterker en vaker. De capriolen die daarbinnen uitgehaald worden, worden intenser en je buik ‘leeft’,
  • je met je handen al echt contact kan maken. Je baby reageert op je aanraking en gepraat,
  • je letterlijk en figuurlijk vol verwachting bent. Lichamelijk groei je met je baby(‘s) mee en wordt je steeds gevulder, geestelijk zijn je gedachten er ook vol van,
  • je je beseft dat het niet uit maakt hoe je baby er uit ziet of hoe hij zal zijn. De liefde die je voelt is met geen pen te beschrijven (daarom type ik ook 😉 ); onvoorwaardelijk en onmetelijk veel,
  • je tijdens haar geboorte merkt wat een natuurkracht er door je lichaam heen raast. Je wordt op alle fronten tot het uiterste gedreven; de overgave aan je lichaam en de extase van de hormonen zorgen voor een achtbaan aan gevoelens die je niet gauw meer zo zult ervaren,

Baby (0-1 jaar):

Ik vind een baby zo leuk omdat;

  • je bij haar geboorte kennis maakt met een heel nieuw wezentje, ook al is het (voor mama) een oude bekende,
  • de eerste blik in de ogen van je kersverse baby een magische ontmoeting is; jullie kennen elkaar, maar toch ook niet. De verliefdheid op deze bekende onbekende start in een oogwenk,
  • de reflexen van je baby wonderbaarlijk zijn; door de breast crawl komt je baby uit bij je borst, waar zij door de zoek- en zuigreflex zelf kan aanhappen voor de eerste slokjes borstvoeding. Een fijne start van een nieuw avontuur,
  • haar pasgeboren hoofdje het allerlekkerste ruikt. En de hormonen meer van die lekkere luchten willen,
  • het eindeloze kroelen gewoon zo heerlijk is dat je nooit meer op wilt houden. Het liefste zou ik haar ‘opeten’, zodat ze nog dichter bij me is,
  • haar eerste lachje je weg doet smelten van geluk,
  • de nachtelijke verschoon-en voedmomenten heel intiem zijn. In het donker van de nacht ben je samen heel alleen in een slapende wereld,
  • het samen zitten of liggen tijdens de voedingen een heel ontspannen momentje samen is. De ontspanning stroomt door me heen en we dommelen wel eens weg,
  • haar wereldje stap voor stap (uh baby steps) groter wordt; van handjes die voorbij ‘vliegen’ tot het zelf grijpen en pakken van voorwerpen om in haar mond te steken,
  • je met het doorkomen van de eerste tand(en) een beetje afscheid neemt van je kleine baby. Je grotere baby heeft ineens een nieuw en trots gezichtje gekregen,
  • het moment waarop haar eerste tandjes door komen, ook het begin is van een nieuw avontuur om zelf te gaan leren eten,
  • het verbazingwekkend is hoe ontzettend snel de lichamelijke ontwikkelingen gaan; van hulpeloos hoopje mens naar een zelfstandig zittende, (trap op) kruipende en staande baby in slechts 12 maanden tijd,
  • je met haar 1e verjaardag zelf ook een verjaardag viert: die van jou als moeder en van jullie als gezin van en met dit kindje. Je denkt terug aan je bevalling en hoe je leven daarna nooit meer hetzelfde was.

Kortom, wat een heerlijke knuffelbeertjes!

Dreumes (1-2 jaar):

Ik vind een dreumes zo leuk omdat;

  • hij al wat groter en steviger is dan een baby. Het hele nieuwe en breekbare er af is en hij al wat meer tegen een stootje kan,
  • hij al wat meer body heeft dan een baby, maar toch nog compact is. Hij heeft een lekker handzaam formaat om mee te kroelen, op te tillen en te spelen,
  • elk auwtje, pijntje of zeertje vol emotie getoond wordt, waarna een kroel en/of een kusjespleister wonderen verricht en de tranen droogt,
  • de simpelste spelletjes het allerleukste zijn; kiekeboe en komt een muisje aangelopen staan garant voor eindeloos samen plezier,
  • hij alles nog in zijn mond stopt om te proeven wat het is,
  • hij tijdens het spelen regelmatig met zijn ogen ‘zoekt’ waar ik ben. Zodra hij me vindt zie ik de geruststelling in zijn ogen en kan hij weer verder spelen,
  • hij los leert lopen en daarmee het hek van de dam is; kruipen is voor baby’s,
  • hij leert blazen. Over elk (warm en koud) hapje wordt geblazen en ook brandende kaarsen krijgen de wind van voren,
  • hij ook al veel zelf wilt doen; jas aantrekken, sokken en schoenen aantrekken, tanden poetsen, brood smeren, de lijst is eindeloos en wordt alleen maar langer,
  • de pre-peuterpuberteit zich al ruim voor de 2e verjaardag aandient, een voorproefje voor wat komen gaat,
  • het optillen langzaamaan minder wordt, hij gaat met een krukje zelf op z’n stoel zitten en kruipt/loopt zelf de trap op. Mijn rug is daar blij mee, want 10+kg gaat toch steeds meer doorwegen,
  • hij het leuk vindt om te helpen bij dagelijkse bezigheden als stofzuigen, de vaatwasser uitruimen en tafel dekken. En al is het soms nog van de wal in de sloot, oefening baart kunst,
  • hij zich bewust wordt van zijn eigen wil en deze ook gaat gebruiken,
  • de ik-ben-een-en-ik-zeg-nee-fase zijn intrede doet,
  • hij zich steeds makkelijker kan uitdrukken en kenbaar kan maken wat hij wel of niet wilt. Hij leert steeds duidelijker praten en klanken worden woorden van 1,2 of 3 lettergrepen,
  • hij met veel branie laat zien wat hij kan. De trots straalt van hem af als hij wat nieuws geleerd heeft,
  • zijn onstuimigheid af en toe voor explosieve momenten zorgt, en ik gelukkig weet dat dat ook weer over gaat (alles is een fase),
  • hij enthousiast op me af komt rennen wanneer ik hem ophaal van de opvang,
  • hij heerlijke (snot)kusjes kan geven en zich (regelmatig nog) gewillig laat kroelen,
  • je met zijn 2e verjaardag echt afscheid neemt van je baby-dreumes. De peutertijd geeft weer nieuwe avonturen om naar uit te kijken.

Kortom, wat een heerlijke onstuimige minimensjes!

Peuter (2-4 jaar):

Ik vind een peuter zo leuk omdat;

  • haar wil om het zelf te doen eindeloos lijkt en haar zelfstandigheid met de dag groeit,
  • bij een wandeling alle steentjes, grasjes en beestjes uitgebreid bekeken, onderzocht en meegenomen worden,
  • ze zelf haar brood wil smeren en beleggen, een beker en drinken pakken en het zelf wil inschenken, de geknoeide kruimels en druppels op tafel nemen we daarbij voor lief,
  • ze steeds meer handigheid (of voetigheid?) krijgt in het fietsen op haar loopfiets. Sturen, balans houden en kracht worden volop getraind tijdens wandelingen door het bos,
  • ze heerlijke zandkoekjes, -ijsjes en -taartjes voor je maakt, versierd met bloemetjes, schelpjes en takjes,
  • ze zelf inspraak wil hebben in de kleding die ze aantrekt, wat leidt tot verrassend kleurrijke creaties,
  • ze steeds duidelijker gaat praten en haar woordenschat gestaag groeit. Elk nieuw woord dat ze hoort wordt nagepraat,
  • je je realiseert dat als ze eenmaal begint met praten, dat nooit meer op houdt 😉,  
  • ze interesse krijgt in de wc en alles wat daar mee te maken heeft. Ze voelt de aandrang en gaat dan naar de wc. Soms heeft ze een ongelukje, maar al snel heeft ze het door en is ze overdag zindelijk. En nu ze de smaak te pakken heeft, zet ze ’s nachts ook door en is binnen korte tijd uit de luiers,
  • ze de overgang maakt van loopfiets naar fiets; met een middagje doorzetten lukt het om los te fietsen. Weer een stap vooruit naar zelfstandigheid in het verkeer,
  • de ‘waarom’-vraag zijn intrede doet en voorlopig niet meer weggaat,
  • ze al ideeën heeft voor haar verjaardag traktatie en we deze samen uitkiezen, maken en klaarzetten om uit te delen,
  • je met haar 4e verjaardag weer een periode afsluit. Het echte kleine kind is niet meer, madame gaat nu naar school. Waar een nieuwe wereld voor haar open gaat en ze kan niet wachten,
  • je toch even moet slikken omdat je kleine meisje zo snel groot is geworden. En hoewel het loslaten veel te snel gaat, overheerst de trots over alle behaalde mijlpalen.

Kortom, wat een heerlijke eigenwijze ontdekkers!

Kleuter (4-6 jaar):

Ik vind een kleuter zo leuk omdat;

  • elk gesprek uiteindelijk overgaat in poep-, plas-, poesjoe- en piemelgrappen. Ook billenkontjes, keutelpoepjes en waaierige warme windjes zijn dagelijkse (en hilarische) kost,
  • ze zelf op de fiets naar school toe wil en dat ook kan (samen fietsend met papa/mama),
  • de ‘waarom’-vraag nog steeds populair is op allerlei (ook onhandige of gênante) momenten,
  • ze steeds meer oog krijgt voor de wensen en behoeften van anderen, wat zich uit in meelevendheid en zorg voor haar jongere zus/broer,
  • ze steeds meer inzicht krijgt in tijdsbeleving; ze herkent bepaalde tijden (opstaan, naar bed, naar school) en telt de minuten af als we even moeten wachten,
  • het samen spelen steeds meer vorm krijgt; speelgoed wordt makkelijker gedeeld (maar is nog wel van haar) en samen wordt besloten wat ze nu gaan doen,
  • we vaker samen bord- en kaartspelletjes spelen; ganzenbord, kwartet, uno, boomgaard en beverbende. Spelen volgens de spelregels gaat steeds beter, maar verliezen blijft (nog) een harde dobber,
  • ze nu ook zelfstandig bij vriendjes gaat spelen, mama/papa hoeft niet meer mee,
  • ze kan laten weten wat ze niet leuk of ongewenst vind in het gedrag van andere kinderen. En ze het gelukkig ook thuis vertelt wanneer er iets gebeurt is,
  • zij echt geen klein kind meer is. Ze wordt (is) al een jonge dame die de kleuterklas/onderbouw maar kinderachtig vindt, de middenbouw lonkt,
  • ze zich op momenten nog wel klein voelt; als er te veel nieuwigheid is en dat spanning geeft,
  • haar melkgebit langzaam ingewisseld gaat worden voor de blijvende tanden. Het wisselen geeft haar steeds een nieuw gezicht; met dubbele rijen tanden, losse wiebeltand, gat of doorkomende puntjes. Alle stadia worden volop beleeft en trots gedeeld,
  • ze blij is om vanaf haar 6e verjaardag zakgeld te krijgen. Dat dit geen echte zak met geld is, maar ‘slechts’ een paar muntjes kan de pret niet drukken. Het geld tellen is een wekelijks terugkerende bezigheid,
  • ze langzaam begint te beseffen dat het kopen van spullen geld kost. En als je iets wilt kopen, je dat geld dan ook echt kwijt bent. Haar 1e zelfstandige aankoop van een knutselsetje van gespaard zakgeld doet pijn, maar geeft haar ook nieuw knutselplezier en is daarmee een mooie financiële les,
  • ze van alle markten thuis is; knutselen, met vrienden spelen, buiten spelen, fietsen, zwemmen, spelletjes spelen, muziek, bouwen. De wereld ligt aan haar voeten!

Kortom, wat een heerlijke zelfstandige verkenners!

Wat vind jij zo leuk aan je (buik)baby, dreumes, peuter of kleuter?
Laat het weten in een reactie.